Κοκκίδωση αποκαλείται η τεχνική παραγωγής μικροσκοπικών σφαιριδίων χρυσού (Γράνες) τα οποία επικολλούνται στην επιφάνεια ενός μετάλλου.
Πρόκειται για μία αρχαία τεχνική υψηλής δυσκολίας που απαιτεί απόλυτο οπτικό έλεγχο και τρομερή συγκέντρωση και που εφαρμόζεται στην κοσμηματοποΐα για διακοσμητικούς λόγους, δίνοντας ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.
Χρησιμοποιήθηκε εκτενέστατα για την διακόσμηση κοσμημάτων αλλά και αγγείων ήδη από την Μέση Εποχή του Χαλκού. Τη κοκκίδωση χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά λαοί της Μεσοποταμίας γύρω στο 3000 π.Χ. Οι Ετρούσκοι ένας λαός, ο οποίος κατοικούσε στην Ιταλία πριν τους ρωμαίους και παραμένει ακόμη και σήμερα άγνωστος και μυστηριώδης, κατασκεύασε τα πιο γνωστά κοσμήματα με κοκκίδωση. Εκεί ωστόσο που η συγκεκριμένη τεχνική έφτασε να χρησιμοποιηθεί σε απαράμιλλα έργα τέχνης ειναι με τους Έλληνες και ιδιαίτερα στον Μινωικό πολιτισμό αλλά και στο Βυζάντιο.
